İKAMETGAH
1961
Sosyal partnerlerin Raab-Olah-Sözleşmesinde yabancı işçilerin yıllık kota uygulamaları üzerinden daha serbest biçimde kabul olunmaları sağlanmıştır. Bir çalıştırma izni alabilmeleri için iş verenler yabancı işçilere yerleştikleri mekânda standartlara uygun seviyede konut tesis etmek zorundalar. 1960’lı yıllarda yabancı işçilerin 2/3 oranı iş veren konutlarında ve 1/3 oranı özel konutlarda kalıyordu. Genelde, kötü donanımlı konutlarda, aşırı fazla insan barındırarak, sık sık aşırı kiralar talep ederek veya sıhhi tesisatlarda eksikler olan, inşaat yapısında eksiklerin olduğu veya polisin kabul edemeyeceği yangın tehlikesi içeren inşaat firmalarının (barakalı) kamplarında ve ayrıca harap halde konutlarda veya çiftçi evlerinde kalıyorlardı.
1975
1975 yılında parlamento tarafından Yabancılar çalıştırma kanunu § 3 bent 3 gereğince, bir çalıştırma izninin verilmesi durumunda, „yabancıya da yerel şartlara uygun olmakla yerli halka verilecek seviyede bir konutun verilmesinin“ „konutu sağlayan bir şahsın yasal bağlayıcı açıklamasının“ işverenler tarafından ibraz edilmesi gerektiği karara bağlanmıştır. Bu açıklamada ayrıca konutun büyüklüğü, donanımı, beraber kiraya kalanların sayısı ve kira bedeli belirtilmek zorundadır.
1985
Yabancı işçilere verilen konutlarla ilgili en azından talep edilen koşullar: Her 5 şahıs için bir yıkanma olanağı, her 15 ikamet eden için bir tuvalet, her şahıs için kendine ait bir yatak, bir oturma ve yemek yeme yeri ve yeterince büyüklükte kutu oda. Her şahıs için (çocuklar için aynısı geçerlidir) en azından 10 m3 büyüklüğünde hava alanı ve 4 m2 büyüklüğünde zemin alanı mevcut olmak zorundadır.
2003
Avrupa Konseyi yerli vatandaşlara ve uzun vadeli olarak ikamet hakkı olan üçüncü devlet vatandaşlarına eşit hakların verilmesini kararlaştırıyor. Ve 2006 yılında Avusturya’da yönetmenliğin uygulanması başlıyor. İlk defa kamu yararlı konutlara üçüncü devlet vatandaşları da hukuki açıdan ulaşabiliyor.